آن روز جادویی و خاص کی فرا می رسد ؟

شاید الان متوجهش نشدی یا شایدم شدی …

که این اوضاع و شرایطی نیست که چندسال پیش انتظارش را داشتی …

فکر می کردی الان دیگه باید اوضاع مالی خوبی برای خودت دست و پا کرده باشی .

الان دیگه باید با معدل و نتیجه مطلوبی از دانشگاه فارغ التحصیل شده باشی .

الان دیگه برای کنکور آماده شدی و برنامه ریزی خوبی داری و مطمئنا نتایج خوبی هم در انتظارت است .

بزودی در شغلی که داری موفق و سبلریتی می شوی و تمام آرزوهایی که داشتی به حقیقت می پیوندند .

اما این طور نیست .

شاید اوضاعت از چند سال پیش و مدتی قبل بدتر هم شده باشد .

به خودت می گویی منکه برنامه ریزی کرده بودم .

منکه همانطور که در کتاب ها نوشتند و توصیه کردند کلی آرزو داشتم و هر روز به آنها فکر می کردم.

پس چرا به جایی نرسیدم ؟

نقطه قابل توجه اینجاست که به خودت می گویی حتما باید زمان بیشتری بگذرد تا به نتیجه برسم .

ولی متأسفانه این راهکار درست نیست .

اگر با همین روند ادامه بدهی ۳ یا ۵ سال آینده هم اوضاعت همین است و هیچ فرق خاصی با الانت نمی کنی .

مثل درصد بالایی از مردم که سال هاست زندگی معمولی و روتین خود را دارند .

همیشه تصمیم می گیرند که کارهای جدید و اثربخشی بکنند ولی یا دیر اقدام می کنند و دست دست می کنند تا مشکلات زندگی، زمان و انرژی آنها را بگیرد و دچار استرس شوند

یا اگر هم آن کار را انجام دهند بعد از مدتی که اندک نتیجه ای می گیرند آن کار را ادامه نمی دهند و تمامش نمی کنند .

دلیل اصلی این کار رفتاری است به نام اهمال کاری .

اهمال کاری تعاریف متعددی دارد . ولی به نظر من به طور خلاصه می توان گفت :

“انجام دادن کارهای غیرمهم به جای کارهای مهمی که باید انجام شوند”

مثلا :

دو روز دیگر امتحان داری و باید درست را به خوبی بخوانی و می دانی که اگر بلد نباشی ، آن درس را میوفتی و باید ترم های آینده بابت آن زمان و شهریه اضافی مصرف کنی، ولی روزی حداقال سه ساعت در اینستاگرام گشت و گذار می کنی .

می دانی که بیشتر از این ها در این کار باید دستمزد بگیری و باید درخواست افزایش حقوق کنی ولی هی امروز و فردا می کنی .

می دانی که برای تربیت فرزندت باید فلان کتاب را بخوانی و آن را به کار ببندی ولی سه ماه است که آن کتاب گوشه ی قفسه ها خاک می خورد .

 درست است که انسان تنبل حتما اهمال کار است ولی انسان اهمال کار حتما تنبل نیست .

خیلی ها هستند که در روز بسیار کار می کنند ولی کارهای مهمی که آنها را پیشرفت می دهد را انجام نمی دهند .

اگر به زندگی ات توجه کنی هیچوقت آن روز خوب و خاص فرا نرسیده است تا کارهایی که می خواستی انجام دهی را بالاخره انجام دهی .

همیشه گفتی حالا از سر ماه ، از بهار ، از شنبه ، هر وقت شرایط جور شد .

ولی حقیقت این است که هیچوقت آن روز نمی آید . همین الان بهترین زمان برای انجام اقدامی هرچند کوچک برای رسیدن به آن کار است .

مغز انسان طوری تکامل یافته است که دوست دارد لذت ها را زود احساس کند و تلخی ها را به تعویق بیندازد .

مسلما خوردن یک پیتزای خوشمزه لذت بخش تر از این است که سالادی رژیمی را نوش جان کنی .

یا تمرین کردن برای یک بسکتبالیست حرفه ای شدن و انجام تمرین های فیزیکی روزانه سخت تر از لم دادن و لذت بردن از خواب زیر پتو است .

رسیدن به هر موفقیتی در گروئه پرداخت بهای آن است . که اکثر مردم حاضر نیستند این بها را بپردازند .

ویدیوی زیر را احتمالا دیده ای ولی هربار دیدن آن نکته ای مهم را به ما یادآوری می کند .

آزمایش مارشلمو که در سال ۱۹۷۰ در دانشگاه استنفورد انجام شد مثال بسیار خوبی برای درک بهتر اهمیت این قضیه است .

این ویدیو مربوط به این آزمایش است که چندسال پیش بازسازی شد .